алапа — 1 (Гур., Маңғ.; Рес., Орын.; Қ орда: Сыр., Жал.) олжа, пайда, табыс. Егін жақсы шықса, халыққа үлкен а л а п а (Гур., Маңғ.). Бұрын қызды күйеуге бергенде, әйелдер а л а п а алатын. Біреуден а л а п а алма (Рес., Орын.). Күріш жақсы шықса,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
аңызғақ — 1 (Сем.: Абай, Шұб.; Гур., Маңғ.; Рес., Орын.) аңызақ. Жауын аз болып, а ң ы зғ а қ жел соғып кетті (Сем., Абай). Бүгін күн а ң ы з ғ а қ, үйткені мынау қызыл жел әрі ыссы, әрі күшті, құрғақ соғып тұр (Гур., Маңғ.). Жазды күні ыссық жел соғады,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жерге арқан ұру — (Қарақ.) малсыз қалу … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қоңылшы — (Гур., Маңғ.) жарлы, малсыз кедей … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мектеби — қ. мектептес. 1962 жылы жаз ортасында мен бала шағамды ертіп, Баянауылда тұратын м е к т е б и досымның үйіне бардым (М.Әлімбаев, Көңіл күнд., 78). Ә.Сұлтанов өзінің м е к т е б и досының адамгершілігін сыйлаған да, қарындасын қалыңмалсыз қосқан… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі